Nagarjuna , (รุ่งเรืองศตวรรษที่ 2 ce), นักปราชญ์ชาวพุทธชาวอินเดียที่กล่าวถึงหลักคำสอนเรื่องความว่างเปล่า (shunyata shunyata Sunyata, ในปรัชญาทางพุทธศาสนา, ความว่างเปล่าที่ ถือเป็นความจริงขั้นสูงสุด; sunyata ไม่ได้ถูกมองว่าเป็นการลบล้างของการดำรงอยู่แต่เป็นความไม่แตกต่างซึ่งสิ่งที่ปรากฏออกมาทั้งหมด ความแตกต่าง และความเป็นคู่เกิดขึ้น https://www.britannica.com › หัวข้อ › sunyata
สุญญตา | แนวความคิดทางพุทธศาสนา | บริแทนนิกา
) และถือตามประเพณีว่าเป็นผู้ก่อตั้ง Madhyamika Madhyamika Madhyamika (สันสกฤต: “ระดับกลาง”) โรงเรียนที่สำคัญในมหายาน (“พาหนะที่ยิ่งใหญ่”) ประเพณีทางพุทธศาสนา. ชื่อมาจากการแสวงหาตำแหน่งตรงกลางระหว่างสัจนิยมของโรงเรียนสารวาสติวาท (“Doctrine That All Is Real”) กับความเพ้อฝันของโรงเรียน Yogācara (“จิตเท่านั้น”) https://www.britannica.com › หัวข้อ › Madhyamika
มาธยามิกา | โรงเรียนพุทธ | บริแทนนิกา
("ทางสายกลาง") ประเพณีสำคัญของพุทธปรัชญามหายาน
ใครเป็นคนคิดทางสายกลาง
ในคัมภีร์พุทธตอนต้น ทางสายกลางสอนโดย พระพุทธเจ้า David Kalupahana อธิบายสิ่งเหล่านี้ว่าเป็นทางสายกลาง "เชิงปรัชญา" และทางสายกลาง "เชิงปฏิบัติ" เขาเชื่อมโยงสิ่งเหล่านี้กับคำสอนที่พบในกัจจณาคตสูตร และ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ตามลำดับ
ทำไมพระพุทธเจ้าจึงตัดสินใจเดินสายกลาง
ในสภาวะที่หลุดพ้น เขาเชื่อว่าตัวเองถูกสร้างมา ตระหนักถึงความจริงที่ว่าความสุขหรือความพอใจที่แท้จริงจะพบได้ในชีวิตของความพอประมาณเท่านั้นที่เลือกเดินทางสายกลางระหว่าง ปล่อยตัวและกีดกันตนเองอย่างสุดโต่ง ด้วยเหตุนี้ ทางสายกลางจึงเกิดขึ้น
เหตุใดทางสายกลางจึงเป็นทางที่ถูกต้องในการตรัสรู้
ทางสายกลางเป็นเส้นทางระหว่างสองขั้วสุดขั้ว ใกล้กับแนวคิดของอริสโตเติลเรื่อง “ค่าเฉลี่ยสีทอง” โดยที่คุณธรรมทุกประการเป็นค่าเฉลี่ยระหว่างสองสุดขั้ว ซึ่งแต่ละอย่างเป็นรอง ในพระพุทธศาสนามหายาน การค้นหาความสุขและความหมายเป็นทางสายกลาง ที่ความพอประมาณของพฤติกรรมทำให้ชีวิตมีความปรองดอง.
ทางสายกลางเป็นทางแปดทางหรือไม่
อริยมรรคมีองค์แปด (เรียกอีกอย่างว่าทางสายกลางหรือทางสามเท่า) คือ ส่วนที่สี่ (แม็กกา) ของอริยสัจสี่ ให้ชาวพุทธมีทางดับทุกข์